Alt Zero – Just Reds. Żelusie!
Chociaż wydawałoby się że importowane, ekskluzywne dla naszego Polskiego rynku, liquidy będą czymś szałowym – czasem można przejechać się jak na lodowisku. Dzisiejszym biletem w jedną stronę uraczymy Just Reds, od Alt Zero
Jeśli przyjrzycie się obrazkowi wyróżniającemu, od razu zauważycie analogię do liquidu – nieudany, przesadnie przekoloryzowany, no, i słój cukru. Aaale… o tym niżej.
. Zapraszam 😉
Gdzie ten czar?
Muszę przyznać że zabawnie mi się o tym liquidzie pisało. Miejscami miałem dość spory zonk, co właściwie napisać – bo to tak mizerny popis, że brak tu w zasadzie czegokolwiek z efektem “Wow” – obiecują nam żelki o smaku czerwonych owoców, łechcą ładnym opakowaniem, obietnicą klasy premium… A tymczasem… Uh. Szkoda gadać.
Zapach
Zapach to jedna z niewielu zalet tego soczku – słodkawa mamałyga która faktycznie sugeruje powiązanie z czerwonymi owocami. Zdecydowanie wyczuwalny arbuz, i zdecydowanie wyczuwalna mieszanka słodkich truskawki i wiśni. Fajerwerków brak, ale nie da się powiedzieć że pachnie to niczym – w zasadzie, powiedziałbym że to jedna z kosmicznie nielicznych rzeczy które bronią honoru Alt Zero.
Smak
Ironicznie, smak Just Reds nie jest czymś co przywiązałoby do produktu – po pierwszych kilku mililitrach, przypomniałem sobie że już kiedyś próbowałem czegoś podobnego. Tylko że, smakującego dużo lepiej. Tu nie ma żelkowości, tu są czerwone owoce.
I wtedy właśnie zorientowałem się że Dillon’s kiedyś, w serii Blue Vape oferował Feniksa – który również był miksem czerwonych owocków.
Ale, dlaczego o tym wspominam w tym momencie?
Ano dlatego.
Dlatego, że dla odmiany, Polski producent wykazał się kompetencją, i zrobił liquid. A Alt Zero zrobiło słodzik z etykietą.
Tutaj wam pokażę, jak wygląda naprawdę Just Reds. Proszę, smacznego. Trzy dni korzystania z tego soczku dają takie oto TYLKO CZERWONE efekty.
Mmm, pycha. Czerwone owocki jak żywe. Mniam.
Ta głębia czerwieni… bogactwo i sytość barwy… mmmm….
Naprawdę wybitne. Nikt jeszcze czegoś takiego mi nie zaprezentował.
Tak się zastanawiałem i zastanawiałem, a gdzie są te obiecane żelki?
Ah, no tak. Zapomniałem. Tu są.
Nie, nie robię sobie jaj. Wata tak nasiąkła tym słodzikiem, i resztą tego syfu, że zaczęła się zachowywać jak z żelatyny. Fuj. Po prostu fuj.
Co z tego można wywnioskować?
Jak ktoś nie potrafi zrobić liquidu, i musi zamiast tego rozcieńczać go ze słodzikiem w proporcji 60% słodzika do 40% liquidu, naprawdę mógłby sobie odpuścić. Serio. Nikogo to nie zaboli, nikt płakać nie będzie.
“Hamerykańskość” liquidów ma swoje dobre strony, i swoje złe strony. Dobra jest taka, że niektóre, jak na przykład Don Cristo którym dalej się rozkoszuję, faktycznie mają poziom. Zła jest taka, że przez mit o nieosiągalnej jakości i boskości zagramanicznych liquidów, zapominamy o tym, że swoje dobre też mamy. Zamiast tego, pakujemy się w takie lepkie bagna, jak żelusie od Just Reds, które miałem przyjemność wam zaprezentować.
Jeśli tak wygląda Kanada, to już wiem dlaczego w South Parku jest taka… specyficzna.
Jeszcze raz życzę wam smacznego, mam nadzieję że nikt z was nie zwrócił śniadania tudzież obiadu na klawiaturę, ani tym bardziej na sąsiadkę przez balkon. Czułbym się niekomfortowo.
A z resztą, i tak się czuję. Tylko ostrożnie z sąsiadką. Z klawiaturą tym bardziej.
Dodaj komentarz :)